Οι άνθρωποι ίσως να μην υπήρχαν εάν ο μετεωρίτης που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους είχε πέσει αλλού

Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων αποδίδεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον αστεροειδή του Τσιξουλούμπ, ο οποίος έπεσε στη Γη πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, δημιουργώντας έναν κρατήρα 180 χλμ και εκτοξεύοντας τεράστιες ποσότητες ύλης στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα την πρόκληση δραματικών αλλαγών στο κλίμα, καθώς η αιθάλη (καπνιά) εμπόδιζε το φως. Οι αλλαγές αυτές είχαν ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση πολλών ειδών- προκαλώντας μια ακολουθία γεγονότων που είχε ως κατάληξη την εμφάνιση των ανθρώπων. Βάσει μιας νέας έρευνας από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Τοχόκου στην Ιαπωνία,η πιθανότητα να λάβει χώρα μια τέτοια μαζική εξάλειψη ειδών ήταν μόλις 13%, καθώς η καταστροφική αλυσίδα των γεγονότων που έλαβαν χώρα θα μπορούσαν να έχουν σημειωθεί μόνο εάν ο αστεροειδής έπεφτε σε περιοχές πλούσιες σε υδρογονάνθρακες, που κάλυπταν περίπου το 13% του πλανήτη. 

Με επικεφαλής τον καθηγητή Κούνιο Κάιχο, οι επιστήμονες κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα υπολογίζοντας την ποσότητα της αιθάλης στην ατμόσφαιρα και υπολογίζοντας μεταβολές στο κλίμα προκληθείσες από αυτήν μέσω ενός παγκοσμίου κλιματικού μοντέλου που αναπτύχθηκε στο Ινστιτούτο Μετεωρολογικών Μελετών

. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του πανεπιστημίου, τα αποτελέσματα αυτά είναι σημαντικά επειδή εξηγούν την αλληλουχία/ ακολουθία της εξάλειψης και της επιβίωσης. 

Κατά τη μελέτη, ο Κάιχο θεωρούσε πως η ποσότητα αιθάλης και η έκταση ανωμαλιών θερμοκρασίας ενδεχομένως να είχαν επηρεαστεί από την ποσότητα ιζηματογενούς οργανικής ύλης. Οπότε ανέλυσε την ποσότητα ιζηματογενούς οργανικής ύλης στη Γη για αποκτήσει δεδομένα για τις ανωμαλίες θερμοκρασίες που προκαλούνται από την αιθάλη στην ατμόσφαιρα. Ο Νάγκα Οσίμα, του Ινστιτούτου Μετεωρολογικής Έρευνας, πραγματοποίησε τους σχετικούς υπολογισμούς για να εξακριβωθούν οι ανωμαλίες θερμοκρασίας που προκαλούνται από διάφορες ποσότητες αιθάλης που εκτοξεύεται στην ατμόσφαιρα. 

Ο Κάιχο βρήκε τους συσχετισμούς και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η σημαντική ψύχρανση και η μαζική εξάλειψη θα μπορούσαν να είχαν συμβεί μόνο εάν ο αστεροειδής είχε πέσει σε πλούσιες σε υδρογονάνθρακες περιοχές, που, όπως προαναφέρθηκε, κάλυπταν περίπου το 13% της επιφάνειας του πλανήτη. Εάν ο αστεροειδής είχε πέσει σε μια περιοχή με χαμηλές/ μέτριες ποσότητες υδρογονανθράκων (το 87% της επιφάνειας του πλανήτη), δεν θα είχε λάβει χώρα μαζική εξάλειψη ειδών και τα δεδομένα θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα. Ως εκ τούτου, το σημείο όπου έπεσε ο αστεροειδής καθόρισε την ιστορία της ζωής στον πλανήτη μας. 

Σύμφωνα με τη μελέτη, η καπνιά από τις πλούσιες σε υδρογονάνθρακες περιοχές προκάλεσε παγκόσμια πτώση θερμοκρασίας κατά 8-11 βαθμούς Κελσίου και πτώση της θερμοκρασίας του εδάφους κατά 13-17 βαθμούς Κελσίου. Επίσης επηρέασε δραματικά και σειρά άλλων παραγόντων, όπως τη θερμοκρασία του θαλασσινού νερού κ.α.- με αποτέλεσμα την εξαφάνιση πολλών ειδών, περιλαμβανομένων των δεινοσαύρων και των αμμωνιτών. 

Εκείνη την περίοδο, οι πλούσιες σε υδρογονάνθρακες περιοχές ήταν κυρίως παραθαλάσσιες ζώνες, όπου η παραγωγικότητα της θαλάσσιας άλγης ήταν σε γενικές γραμμές μεγάλη και υπήρχαν μεγάλες συγκεντρώσεις ιζηματογενών βράχων. Οπότε, οι περιοχές εκείνες περιείχαν μεγάλες ποσότητες οργανικής ύλης, μέρος της οποίας έγινε καπνιά από τη θερμότητα της πρόσκρουσης του αστεροειδούς.

Πηγή