Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος: 60 χρόνια απ' τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη

Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει κηρύξει επίσημα το 2017 ως "Έτος Νίκου Καζαντζάκη". Σήμερα συμπληρώνονται 60 χρόνια απ' τον θάνατο του 

Μια έντονη προσωπικότητα. Ένα απελευθερωμένο πνεύμα. Ο μεγαλύτερος Έλληνας συγγραφίες. Νίκος Καζαντζάκης. Ένα όνομα, μια ιστορία.

Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας. Τα έργα του, αν και έχουν μεγάλη έμπνευση από την Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, είναι οικουμενικά και πολλές φορές, έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης και το κεντρικό θέμα ταινιών και σειρών, όπως «Ο τελευταίος πειρασμός», «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».

Ο Καζαντζάκης ταξίδεψε σχεδόν σε όλη του την ζωή. Έζησε την δική του «Οδύσσεια» με όλα τα σκαμπανεβάσματά της. Κόντεψε να αφοριστεί από την εκκλησία, αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Όταν η Ιερά Σύνοδος ζήτησε να απαγορευτούν τα βιβλία του, εκείνος απάντησε, «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ».

Σήμερα, 26 Οκτωβρίου 2017, συμπληρώνονται 60 χρόνια από τον θάνατό του. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει επίσημα τη χρονιά ως "Έτος Νίκου Καζαντζάκη". Η σοφία του θα μας συντροφεύει πάντα.

Τα πρώτα χρόνια

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1883 στο Ηράκλειο της Κρήτης, το οποίο εκείνη την εποχή αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του, Μιχάλης, ήταν έμπορος γεωργικών προϊόντων και καταγόταν από τους Βαρβάρους, όπου σήμερα βρίσκεται το Μουσείο Καζαντζάκη. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην γενέτειρά του και τη Νάξο, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1902 για να σπουδάσει νομικά.

Το 1906 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά γράμματα με το δοκίμιο «H Αρρώστια του Αιώνος» και το πρώτο του μυθιστόρημα «Όφις και Kρίνο». Το 1907 ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στα νομικά, στο Παρίσι. Παράλληλα, παρακολούθησε τις διαλέξεις του υπαρξιστή φιλόσοφου Ανρί Μπερξόν και μελέτησε το έργο του Νίτσε. Και οι δύο αυτοί φιλόσοφοι άσκησαν τεράστια επίδραση πάνω του.

Το 1907 ξεκινά τη δημοσιογραφική του καριέρα και μυείται στον τεκτονισμό. Το 1909, με την επιστροφή του στην Ελλάδα, εκδίδει τη διδακτορική διατριβή του «Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας». Κερδίζει το ψωμί του από τις μεταφράσεις και συζεί με τη συμπατριώτισσά του διανοούμενη Γαλάτεια Αλεξίου. Συμμετέχει στην κίνηση για την ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου, της σημαντικότερης ομάδας πίεσης για την καθιέρωση της Δημοτικής.

Μέσω του σωματείου αυτού συνδέθηκε φιλικά το 1914, με τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό. Μαζί ταξίδεψαν στο Άγιο Όρος, όπου διέμειναν περίπου σαράντα ημέρες, ενώ περιηγήθηκαν και σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας. Την περίοδο αυτή, ήρθε σε επαφή και με το έργο του Δάντη, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει στα ημερολόγιά του ως έναν από τους δασκάλους του, μαζί με τον Όμηρο και τον Μπερξόν. Με τον Σικελιανό ονειρεύονται τη δημιουργία μιας νέας θρησκείας.

                                    Διαβάστε  τη  συνέχεια  ΕΔΩ